అనుకోవచ్చు. కానీ దగ్గరగా చూస్తే, మనలో 2/3 వంతు మంది ఏ పార్టీని సమర్థించరనే విషయం కన్పిస్తుంది- ఎంతమంది అంటే మన దేశంలో అతి పెద్ద రాజకీయ పార్టీకి ఉన్న అండ మొత్తానికన్నా నాలుగు రెట్లు ఎక్కువమంది. మనల్ని విడదీసేవేమిటి అని ఆలోచించటం మానేసి, మనల్ని కలిపేవేంటి అని ఆలోచించడం మంచిది. మనం ఒక్క ఉమ్మడి వేదికపై కలిసికట్టుగా చేరామంటే, మనందరిలో మేటి వ్యక్తి ఎన్నుకోబడి అలాంటి వారి రాజకీయ దుష్ట పెత్తనాలను ఆపవచ్చు. ప్రజా సంపదలో మనకి హక్కుగా రావాల్సిన డబ్బు రావటం వలన, పన్నులు తగ్గటం వలన, మనం కష్టపడి సంపాయించుకున్న డబ్బు మన దగ్గరే ఎక్కువ మిగిలి ఉంటుంది, దానితో మనం మన భవిష్యత్తును నిర్మించుకోవచ్చు. 70 ఏళ్ల పాటు జరిగిన నష్టాన్ని పూడ్చటానికి ఒక తరం వారి పూర్తి శ్రమ చాలా అవసరం. ఈ సమృద్ధి విప్లవాన్ని ఎక్కువ కాలం ఇక వాయిదా వేయరాదు, ఆపకూడదు. మనలో దాగున్న శక్తిని నిద్ర లేపుదాం.

1947లో భారతదేశంలో ఉన్న మొత్తం జనాభా కన్నా ఎక్కువ, ఇప్పుడు మన దేశంలో పేదవారు ఉన్నారు. 70 ఏళ్ళగా కొనసాగుతున్న అనేక పేదరిక వ్యతిరేక కార్యక్రమాల వైఫల్యం తర్వాత కూడా, ప్రజా ప్రతినిధులు మరిన్ని తలా తోక లేని కార్యక్రమాలతో ముందుకు వస్తున్నారు. నాయకులు, వారి నినాదాలు మారతాయి, కానీ పేదవారి జీవితాలు కాదు. బ్యాండ్ ఎయిడ్ వేసినట్టు అలాంటి పరిష్కారాల వలన ప్రజలకి దీర్ఘకాలికంగా ఏ ఉపయోగం ఉండదు, అవి పని చేయవు. అవి కేవలం నాయకులకే అద్భుతంగా పని చేస్తాయి.

మన చుట్టూ ఉన్న అవినీతిపరులు, అత్యాశపరులు, అధికారం పిచ్చి ఉన్న రాజకీయ నాయకులందరూ మన స్వేఛ్చ, హక్కులు, సంపదను లాగేసుకుంటున్నారు. తమ అధికారం గట్టిగా నిలిపి ఉంచుకోటానికి సమాజంలో ఒక వర్గాన్ని మరో వర్గంవైపు ఉసిగొల్పి పబ్బం గడుపుకుంటున్నారు. వారి పాలసీలు మనకి మెరుగైన ఉద్యోగాలను, మంచి భవిష్యత్తును ఇవ్వట్లేదు. భారతదేశంలో వచ్చిన ప్రతి ప్రభుత్వం, ఒక్కోదాని తర్వాత ఒకటి దేశాన్ని దీర్ఘకాలిక పేదరికంలోకి తోసి, మనల్ని సంపన్నబాటలో నడవనీయకుండా నియంత్రిస్తూ వస్తోంది. అధికారం, శక్తి కేవలం పై స్థాయి వారికి మాత్రమే ఆభరణంగా మారి, మామూలు పౌరులు మరియు ప్రజలకోసం పనిచేసే సంస్థలను ఇంకా నిస్సహాయులుగా మార్చి వేస్తోంది.

ఆర్థికశాస్త్రం, ప్రజల ఎంపికల గురించి విస్తృతంగా చేపట్టిన సంభాషణలు, అందుకు సంబంధించిన పుస్తకాలు చదివినప్పుడు నాకు మూడు విషయాలు స్పష్టంగా అర్థమయ్యాయిః భారతదేశం.. పేదరికం రెండు ఒకదానితో ఒకటి ముడిపడి ఉన్నాయి. భారతదేశంలో పేదరికం అనేది ప్రకృతిపరంగా, సహజంగా వచ్చింది కాదు. మనిషి తయారుచేసిందే. సంపన్న బాటలోకి నడవటానికి సంపదను సృష్టించడం ఒకటే మార్గం. సంపదను పంచుకోవటం మాత్రం కాదు. సంపదను పంచుకుంటూ పోవటం అనేది పురోగతి కాదు. సంపదను సృష్టించడం మాత్రమే సానుకూల పురోగతిని సూచిస్తుంది. సంపదను సృష్టించడానికి ఒక వ్యవస్థ ఉండేది. ప్రజలు తమ సంపదను సృష్టించుకునే మార్గంలో నడవటానికి, అలా నడిపించటానికి భారత పాలకులకి తగినంత జ్ఞానం, ప్రోత్సాహకాలు లేవు.

2011లో, నేనొక బ్లాగ్ పోస్టు “Project 275 for 2014” అనే టైటిల్ తో రాసాను. దానిలో తన స్వంతంగా మెజారిటీ తెచ్చుకోడానికి బిజెపి ఏం చేయాలో రాసాను. అప్పటికి జాతీయ ఎన్నికలు మూడేళ్ళ తర్వాత ఉన్నాయి. బిజెపి ఊహించిన 175-180 సీట్ల గురించి కన్నా మిగతావాటి పట్ల ఆలోచన చేసి,ఒక కొత్త ప్లాన్ ను తయారుచేసిన మొదటి వ్యక్తిని నేను. మన దేశానికి కావాలసిన అతి పెద్ద మార్పు నేనే తీసుకొచ్చే అవకాశం, సమర్థత నాలో కన్పించడటంతో, నా సమయం, డబ్బును వినియోగిస్తూ నేనే ఆ పనిని చేయాలని అప్పుడు నిర్ణయించుకున్నాను.

మనలో ప్రతి ఒక్కరికీ ఒక కథ ఉంటుంది. మన కథలన్నీ కలిస్తేనే మన కొత్త కలిసిన భవిష్యత్తు సృష్టించబడుతుంది. నేను మీకు ఈరోజు నా కథ చెప్తాను.